Kees van der Velden uit Renswoude, aan de oerzee ontsproten, ooit in lang vervlogen tijden, lijkt in zijn kunst terug te grijpen naar diezelfde oertoestand. Een staat waarin de hand van de mens nog niet kenbaar is.

​

Naar die ruimtetijd voert Kees ons terug. Of beter: zijn werken doen dat. Het is niet zijn bewustzijn, zijn gevoel, zijn wil, maar het samenspel van de natuur wat zijn handen en de materie maken, de kleur, het vormloze vloeien, soms ook vormen die zich plooien, een onderzoek naar wat materiaal voor mogelijkheden biedt. Kees wil in zijn werk uiting geven aan het scheppen zelf, als de natuur, zonder begin, zonder einde, maar altijd ruimte geven aan de beroering van het zijn.

​

In zijn werk ontdek je de hoogte en diepte van de onbestemdheid. De herinnering aan een mythisch verleden waar niemand ooit weet van had, wordt in zijn werk onthuld. Waar taal niet bij kan, wat muziek en dans doet resoneren, het organische zelf.

​

Het werk van Kees is altijd in ontwikkeling. Aangespoord door nieuwsgierigheid onderzoekt en experimenteert hij waarna de resultaten telkens hun weerslag vinden in het getoonde werk. Na een afgeronde studie Algemene Taalwetenschap aan de RUU heeft hij een studie Grafisch Ontwerpen gevolgd aan de Hogeschool voor de Kunsten in Arnhem (recent Artez). De grafische interesse vormt een rode lijn in al zijn kunstuitingen. De laatste tijd houdt hij zich bezig met het verheffen van het schilderij uit het platte vlak.